گل بی عطر و بو از خار بدتر

دل بی عشق از احجار بدتر

بهار بی شکوفای گلستان

بود از فصل دی صدبار بدتر

گهی سئیر چمن رفتن مصیبت

صفا گاه از جفای دار بدتر

گهی درمان هزاران بدتر از درد

تن سالم گه از بیمار بدتر

گهی خوبی شروع زشتکاریست

محبت گاه از آزار بدتر

گهی سجاده عین صحنه سازیست

گهی تسبیح از زنار بدتر

گهی جنت به یک رکعت نماز است

گهی آب وضو از نار بدتر

گهی منبر ستون عرش داور

گهی از تخته ی الوار بدتر

خدا در خلوت دل هم جلیس است

ریائی مومن از کفار بدتر

به قول مرشد شیراز ، سعدی

بشر گاهی ز کلب هار بدتر

عطوفت با پلنگ تیز دندان

حشم را از دم قدار بدتر

ز «چوپانی» سوال از مهر شد؛گفت:

رفیق نیمه رو از مار بدتر...